Op bezoek bij Gemma

Nadat we Parkesburg achter ons laten en door de prachtige heuvelachtige landschappen gereden te hebben, Baltimore naderen gaat mijn hart sneller kloppen. Na jaren ontmoet ik Gemma weer en neem mijn gezin hierin mee. Gemma, mijn vroegere balletjuf die Nederland in 1986 verliet voor het werk van haar man. Officieel was het voor maximaal 4 jaar, vertelt Gemma ons. Maar het werden er 36 en het huwelijk hield geen stand. Gemma bleef met haar twee dochters die een bestaan in de USA hebben opgebouwd, wonen in Baltimore. Zes jaar geleden is Gemma officieel Amerikaanse geworden. Ze gaat nooit meer in Nederland wonen vertelt ze ons. We snappen dat. Ze woont in een beveiligde community in een ruime woning. Ze wacht ons voor de deur op. Haar huis herkennen we aan het Nederlandse vlaggetje dat staat in een plantenpot naast de deur. Het welkom is hartelijk. En wij overhandigen haar een plant voor haar balkon en meegebrachte dropjes en stroopwafels. 
Gemma heeft allerlei lekkers in huis gehaald en we kletsen uren met elkaar. Ook met haar kleindochter Maren die een kijkje geeft in het school- en sportsysteem in Amerika. Ook heeft Gemma de fotoboeken gepakt en kijken we foto’s van kleine en jeugdige Katinka tijdens balletlessen en optredens. Erg leuk. Het bezoek was te kort. Maar we moeten door naar Washington. Na een foto en een dikke knuffel nemen we afscheid van elkaar. Wellicht zien we elkaar nog eens in de toekomst.