Central park en Yankees tegen de Reds

Goed waar waren we gebleven.. Oh ja, na Top of the Rocks vervolgen we onze wandeling naar Central Park. Onderweg een lunch bij elkaar geschraapt in de vorm van een hotdog en een flauwe sandwich van Pret a manger. De geur van paardenmest leidt ons de weg. Arme zielige paarden staan voor de koetsen te wachten om toeristen rond te rijden in deze stikhitte. Zieluggg… Eenmaal aangekomen in Central Park ervaren we de rust en zoeken een plekje in de schaduw op een bankje om even te genieten van het moment. En om ons opnieuw in te smeren met factor ++. Langs kronkelende paden, onder oude bomen en langs gifgroene watertjes en vijvers (zeker niet in zwemmen..) zetten wij de wandeling voort. Over de prachtige laan van de scène uit Kramer vs Kramer stuiten we op een ijskar met lekkere bubbelgum ijsknotsen. Onder de brug sabbelen we ons ijsje op en worden ondertussen vermaakt door een prachtige sopraan die onder begeleiding van een gitarist de mooiste aria’s laat horen. Kippenvel. Een bruid die verzuipt in een veel te grote hoepeljurk met veel te veel glitters wordt gefotografeerd. Less is more… 

De fontein van de serie Friends spuit haar water in volle glorie en nodigt bijna uit om in pootje te baden. Maar… dat water ziet er ook erg ongezond gifgroen uit. Niet doen dus. We wandelen door, op weg naar Strawberry fields. De gedenkplaats van John Lennon, tegenover het Dakota gebouw. Uiteindelijk horen we de klanken van een iets te enthousiaste gitarist met dito stem die de Beatles ten gehore brengt. We zijn in de buurt. Eenmaal op een bankje geploft rondom de gedenkplaats met de titel Imagine, zingen en neuriën de 50 plussers (guilty) mee met Let it be en Hey Jude. Kinderen die van hun ouders op de gedenkplaats moeten gaan zitten, omdat het zo leuk is voor opa en oma, protesteren hevig om op de foto te gaan. Het voelt een beetje alsof het inmiddels is achterhaald. “ Wie is John Lennon?” vraagt Channa. Ik bedoel maar.. Maar als ze All you need is love hoort, geeft ze een blik van herkenning. “Ja maar dat ken ik wel.”

De Bronx wacht op ons. Via Grand Central station, de welbekende prachtige centrale hal van diverse speelfilms, gaan we met de metro up town. Best een dingetje, daar The Bronx nog steeds geen goede reputatie heeft. Op het perron en in de metro herkennen wij supporters aan hun Yankees shirt en of baseball pet. We zitten goed. En het geeft direct een gevoel van saamhorigheid. Ook worden we met ons neus gewezen op een stigma.. Naarmate we noordelijker komen, kleurt de metro donkerder qua huidskleur. Maar ook wederom alleraardigste mensen die ons een fijne wedstrijd wensen. We hebben er zin in. We volgen de meute als we bij het Yankee stadion uitstappen. Uitgelaten fans (overwegend blank en latino) respecteren elkaars aanwezigheid in de overvolle rijen het stadion in. Wat een happening! We moeten even zoeken naar onze plekken in de bovenste ring (Thank God voor de schaduwzijde). Met een drankje in de hand, en baseball pet die Milko en Thirza al hadden voelen we ons echte supporters van de New York Yankees. David en Channa snappen de ballen van de spelregels,maar gaande weg gaan ze er ook de lol van in zien. Fans van de Yankees en de Reds zitten naast elkaar en supporten met én naast elkaar. Wat een sportiviteit! Na zo’n twee uur zijn ze net op helft van de innings en houden wij het voor gezien. De Yankees staan aan de leiding, een mooi moment om de metro te pakken naar Brooklyn. Het is al laat als we in onze Airbnb aankomen en vallen vervolgens als een blok in slaap. Morgen weer een dag.